ประวัติความเป็นมาของรองเท้าอินเดียแบบดั้งเดิม

เมื่อนักประวัติศาสตร์สานต่อการเล่าเรื่องประวัติศาสตร์มันจะขึ้นอยู่กับหลักฐานโดยนัยเป็นหลัก จนถึงตอนนี้เรามีเพียงชิ้นส่วนของประวัติศาสตร์แบบสุ่มเท่านั้นซึ่งตอนนี้เราได้รวมตัวกันเพื่อรับเรื่องราวของเราและเราเป็นใคร ประวัติศาสตร์ของรองเท้าแสดงให้เราเห็นถึงความคิดสร้างสรรค์ความคิดสร้างสรรค์และความอยากรู้อยากเห็นของเราซึ่งใช้เวลาหลายศตวรรษในการทำให้เทคนิคการผลิตเครื่องหนังเครื่องมือและเทคนิคการทอผ้าเพื่อปรับแต่งเสื้อผ้าและรองเท้าที่แตกต่างกัน

ทุกสิ่งที่เราใช้ในวันนี้มีต้นกำเนิดมาหลายพันปีก่อนแม้แต่เทคโนโลยีการสื่อสารดิจิตอลในปัจจุบันไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่พัฒนาขึ้นในช่วง 100 ปีที่ผ่านมา ผู้คนใช้อุปกรณ์และวิธีการต่าง ๆ ที่สมบูรณ์แบบกลไกของพวกเขาตั้งแต่พวกเขาสร้างเครื่องแรก อย่างไรก็ตามสำหรับบทความนี้เรามุ่งเน้นไปที่งานฝีมือและประวัติศาสตร์ของรองเท้าเอเชียใต้
รองเท้าอินเดียเป็นที่รู้จักกันโดยเฉพาะว่าเป็นบ้านของสไตล์งานฝีมือที่แตกต่างกันตั้งแต่ยุคเวทตอนต้น>

เราได้รับการสอนในโรงเรียนว่าชาวเอเชียใต้และชาวอาหรับพยายามที่จะสร้างสรรค์งานฝีมือที่สร้างสรรค์ด้วยวิธีการทางคณิตศาสตร์ก่อนที่ชาวยุโรปจะออกไปล่าอาณานิคมสำหรับพื้นที่เหล่านี้สำหรับวัตถุดิบ อย่างไรก็ตามการค้าระหว่างประเทศอาหรับยุโรปและเอเชียใต้บางประเทศได้เห็นได้ชัดในความคล้ายคลึงกันของการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ความพยายามร่วมกันและการแลกเปลี่ยนข้อมูลไม่ใช่ผลของโลกาภิวัตน์ แต่เป็นเพียงความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์

Paduka
สิ่งที่ถือว่าเป็นสไตล์รองเท้าที่รู้จักกันดีที่สุดที่พบในอนุทวีปอินเดียเป็นที่รู้จักกันในชื่อ Paduka Paduka มีการกล่าวถึงมากมายในตำราทางศาสนาของชาวฮินดูและวรรณกรรมที่มีอายุประมาณจนถึงยุคเวท วัสดุที่ใช้สำหรับรองเท้านี้แตกต่างจากการจัดอันดับของบุคคลภายในสังคมเวท พวกเขายังได้รับการพิจารณาว่าเป็นสินสอดที่มีชื่อเสียงในช่วงเวลานั้นซึ่งครอบครัวของเจ้าสาวจะส่ง Padukas ที่ตกแต่งอย่างประณีตพร้อมกับลูกสาวของพวกเขาไปที่บ้านใหม่ของเธอ
ประเพณีหนึ่งที่เห็นทั่วทั้งทวีปซึ่งยังคงติดตามในวันนี้คือการถอดรองเท้าของคุณก่อนที่จะเข้าบ้านและพื้นที่ทางศาสนาศักดิ์สิทธิ์ เหตุผลสำหรับประเพณีนี้มาจากความคิดในการรักษาสุขอนามัยและแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตนในบ้านของพระเจ้า รองเท้าเป็นเวลานานที่สุดถือเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งและเมื่อคุณถอดพวกเขาออกไปคุณจะเชื่อมต่อกับรากของคุณอีกครั้งและแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตน

chappals
จากนั้น chappals คลาสสิกมาซึ่งการออกแบบเป็นสิ่งที่ยังคงใช้ในรองเท้าอินเดียวันนี้ พวกเขาค่อนข้างคล้ายกับคู่ geta ญี่ปุ่นที่ดูเหมือน padukas และ chappals รุ่นผสม การออกแบบของพวกเขาอาจได้รับการพิจารณาคล้ายกับรองเท้าแตะตะวันตกสมัยใหม่สิ่งที่แตกต่างพวกเขาจะเห็นได้ในคู่ของ Kolhapuri Chappals ซึ่งรวมถึงสายแหวนสำหรับนิ้วเท้าของคุณให้พอดี ด้วยสายรัดขนาดใหญ่ที่ข้ามเท้าของคุณ โดยปกติแล้วงานฝีมือของ chappals ขึ้นอยู่กับช่างฝีมือถึงช่างฝีมือ แต่ก็แตกต่างกันไปตามพื้นที่ เมืองนครหลวงได้ปรับให้เข้ากับเวอร์ชั่นที่อยู่ระหว่างรองเท้าแตะตะวันตกและ Inidna Chappals สำหรับการสวมใส่แบบวันต่อวัน พวกเขายอดเยี่ยมสำหรับฤดูร้อนที่ชื้นและร้อนแรง! และเราขอแนะนำให้คุณลองคู่ของ Kolkhapuri Chappals ที่แท้จริงเพื่อทำความเข้าใจกับพลังและความทนทานของรองเท้าที่ทำด้วยมือ และควรลงทุนในช่างฝีมือท้องถิ่นเสมอ!

Khapusa
ยังถือว่าเป็น OG uggs เช่นเดียวกับ chappals ยังคงสวมใส่ในภูมิภาคที่เย็นกว่าของอินเดียและเนปาลจนถึงปัจจุบัน ความคิดของพวกเขาคือการใช้วัสดุในท้องถิ่นและผลิตรายการคู่หนึ่งที่ช่วยให้พวกเขาอยู่รอดในช่วงเดือนของหิมะในช่วงฤดูหนาว ในขั้นต้นพวกเขาเป็นที่รู้จักกันว่าได้รับการผลิตครั้งแรกในอิหร่านและได้รับการพิจารณาเพื่อช่วยให้ผู้อยู่อาศัยปกป้องเท้าของพวกเขาจากสัตว์เช่นงูหรือแม้แต่หินขนาดใหญ่ที่สามารถทำร้ายเท้าของคุณในขณะที่เดินในพื้นที่สูง พวกเขายังได้รับการพิจารณาว่าเป็นแรงบันดาลใจเบื้องหลังรองเท้าบูทสูงเข่าตะวันตก แต่นี่อาจเป็นสถานการณ์เนื่องจากความเป็นไปได้ที่จะมีสภาพอากาศที่คล้ายกัน

juttis หรือ mojaris
โดยทั่วไปยังคงสวมใส่ในหมู่ชาวอินเดียและปากีสถานจนถึงปัจจุบันงานฝีมือได้รับความนิยมเป็นพิเศษในหมู่ Gen Zs สำหรับสไตล์ที่หลากหลาย ในขณะที่โครงสร้างของ Mojari ยังคงมีความคล้ายคลึงกับสไตล์ดั้งเดิมรูปแบบและลวดลายต่าง ๆ ที่แตกต่างกันได้ให้วิธีการที่นักออกแบบชาวอินเดียสร้างคู่ที่หรูหราของพวกเขา! พวกเขายังมีความคล้ายคลึงกับรองเท้าเกาหลี Gomusin หรือ Kung Fu ซึ่งหมายความว่ามนุษย์จำนวนมากหลายพันปีที่ผ่านมาคิดว่าวิธีที่ดีที่สุดในการปกป้องเท้าคือการปกปิดข้อเท้าของพวกเขาถึงนิ้วเท้า
เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่าโมจาริสเป็นแรงบันดาลใจเบื้องหลังบัลเล่ต์แฟลต แต่ตอนนี้เรารู้ว่าพวกเขาได้รับแรงบันดาลใจจากรองเท้าพอยต์ซึ่งเห็นได้จากนักบัลเล่ต์และเนื่องจากผู้หญิงในสังคมชั้นสูงหลายคนเริ่มฝึกลูกสาวของพวกเขาในบัลเล่ต์ ถูกสวมใส่โดยผู้หญิงที่ร่ำรวยและมีความซับซ้อน ดังนั้นจึงเป็นที่นิยมโดยผู้หญิงระดับกลางกลางในปี 1950